sefahat

sefahat, -ti Ar. sef¥het

a. (sefa:hat) 1. Zevk ve eğlenceye düşkünlük, uçarılık: “Bir memlekette zenginlik başlar da bir parça eğlence ve sefahat da başlamaz olur mu?” -R. N. Güntekin. 2. Eğlence: “Geliri, istese veyahut karakteri uygun olsa, değil rahat yaşamaya, sefahat hayatı sürmeye müsaitti.” -H. E. Adıvar.

---

sefahat, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, s harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 's', 'e', 'f', 'a', 'h', 'a', 't', şeklindedir.
sefahat kelimesinin tersten yazılışı tahafes diziliminde gösterilir.