sırt
a. 1. anat. Omurgalı veya omurgasız hayvanlarda boyundan kuyruk sokumuna kadar uzanan üst bölüm: Arabacı katırın sırtına binmiş. -F. R. Atay. 2. anat. İnsanlarda boyundan bele kadar uzanan üst bölüm, göğüs karşıtı. 3. Kesici araçların kesmeyen kenarı: Bıçağın sırtı. 4. Dağların veya tepelerin üst bölümü: Beşiktaş sırtları pırıl pırıl, aradaki boğaz parçası masmaviydi. -O. V. Kanık. 5. İnsanın üstü: Sırtında hep aynı kahverengi elbise bulunduğuna göre fazla bir kazanç da sağlamıyordu. -C. Külebi. 6. Bir şeyin üstü, üst bölümü. 7. Dikilmiş veya ciltlenmiş kitaplarda dikişin bulunduğu bölüm.
sırt Fr. Dos
sırt
Giysi.
sırt
Sırt, arka
sırt
< ET sırt: sırt; tepe. || sirt
sırt
Giyecek, giysi
sırt İng. dorsal
Bir hayvanın ya da hayvanın bir parçasının üst yüzeyi; yerde yatay duran bir canlının üst yüzeyi. Dorsal.
sırt İng. back
Gövdenin, ense ile kuyruksokumu arasındaki ve ayrıca cimnastikte bir devinim grubunun alanı olan bölümü.
sırt İng. crest
Dağların ya da tepelerin üst bölümü.
sırt Osm. zahrî
(biyoloji, botanik)
sırt İng. dorsal
Bir organizmanın veya organizmanın bir parçasının üst yüzeyi, yerde yatay duran bir canlının üst kısmı, dorsal.
sırt İng. dorsum
anat. 1. Sığır gövde etinin sırt kısmından elde edilen, 3-4 kg ağırlığında, dikdörtgen biçiminde pastırmalık et parçası veya bu parçadan yapılan pastırma. 2. Dorsum.
I) Çamaşır. (Gençali *Senirkent, Gedikli *Şarkikaraağaç -Isparta)II) Düveni boyunduruğa bağlayan ucu demirli ağaç. (Yukarıkaşıkara *Yalvaç -Isparta)sırt İng. back
(karşılık: dorsal), (Lat. dorsum = sırt), Bir hayvan ya da hayvanın bir parçasının üst yüzeyi; yerde yatay duran bir canlının üst yüzeyi.
sırt için benzer kelimeler
sırt, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
s harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
's', 'ı', 'r', 't', şeklindedir.
sırt kelimesinin tersten yazılışı trıs diziliminde gösterilir.