tırnak
a. 1. anat. İnsanda ve birçok omurgalı hayvanda parmak uçlarının dış bölümünü örten boynuzsu tabaka: Zarfın ucunu tırnağımla yırttım. -A. Gündüz. 2. Kanca gibi araçların kıvrık yeri. 3. den. Gemi demirinin ucundaki yassı parça. 4. Ciltçilikte tek yaprakları büküp cildi birleştirebilmek için bir yanında bırakılan şerit durumundaki kenar. 5. Heykel dökümünde, kalıp parçalarının birleştirilmesinde kolaylık sağlamak amacı ile yapılan dişlerin her biri. 6. müz. Kanun çalmakta kullanılan mızrap. 7. Tenekecilerin delik açmak için kullandığı alet, keski. 8. Tırnak işareti.
tırnak Fr. Ongle
tırnak
Kalem ucu.
tırnak İng. nail
Parmakların ucunda bulunan ve üst deriden gelişen keratin yapılar.
tırnak İng. overplus-lip, blister
(Heykel) Heykel dökümünde kalıp parçalarının birleştirilmesinde kolaylık sağlamak amacı ile yapılan dişlerin her biri; kalıp tırnağı. a. bk. kalıp.
tırnak Osm. zıfr
(biyoloji)
tırnak İng. claw
Sinema Alıcı ve göstericide filmin aralı devinimine bağlı olarak çalışan, filmdeki deliklere girerek ya filmin pencere önünde düzgün durmasını ya da aralı devinim düzeneğine bağlı olarak bir resim boyu ilerlemesini sağlayan madenden çıkıntılar. (Buna göre tutucu ve yürütücü tırnak çeşitleri vardır.)
I) Araba tekerlerine demir çember geçirmekte kullanılan araç. (*Bor-Niğde)II) Yerli bir müzik aracında tellerin bağlandığı, akort edildiği yer. (Beyköy *Şarkikaraağaç -Isparta)III) Saat dişlisinin geri dönmesini önleyen küçük mandal. (-Bursa)tırnak İng. nail
Parmakların ucunda bulunan ve boynuz (keratin) maddesinden yapılmış olan bir üst-deri salgısı.
Tırnak
İçel ili, Gülnar ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
tırnak için benzer kelimeler
tırnak, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'ı', 'r', 'n', 'a', 'k', şeklindedir.
tırnak kelimesinin tersten yazılışı kanrıt diziliminde gösterilir.