ulama
a. 1. Ulamak işi. 2. Ulanan parça, ek, katkı, ilave. 3. db. Konuşmada art arda gelen kelimelerden birincisinin sonundaki ünsüzün, ikincisinin başındaki ünlüye ses bakımından bir hece oluşturacak biçimde bağlanarak söylenmesi, bağlama: Ayırt etmek, tertip etmek, art arda gibi. 4. sf. Ulanmış.
ulama
1. Eklenti. 2. İplikleri masuraya sarma. 3. Art arda eklenmiş ağaç. 4. Kısa gelen ağaca yapılan ek.
ulama
Bağırsak kurtlarından şerit.
ulama
1. Sulak yerlerde yetişen bir çeşit ot. 2. Üzüm çubuklarına örülen, çubuklardan geçinen, asalak bir bitki.
ulama
1. Tarlaları ayıran çalılık. 2. Dağ yamacındaki ağaç topluluğu.
ulama
1. İşlemeli çevre, peşkir. 2. Geniş telli kuşak.
ulama
Ağaç aşısı.
ulama
Bir çeşit cilt hastalığı.
ulama
Bağırsak şeridi, tenya.
ulama
Başa takılan ek saç.
ulama Osm. izafet
Arapçada isim takımı. Bu takımın birinci öğesine ÖNERTl (Muzaf, Antécédent ), ikincisine ULAMA TÜMLECİ ( Mumfünüeyh, Complément d'annexion ) denir.
ulama İng. connection
(Derleme.. bağlantı, ulaşma, birleşme) Konuşmada art arda gelen sözcüklerden birincisinin sonundaki ünsüzün, ikincisinin başındaki ünlüye ses bakımından bağlanarak söylenmesi: Tat-almak, ağaç-altı, tertip-etmek, artlarda vb.
ulama
bk. bağlama ve bağlama işareti
ulama
Azerbaycan Türkçesi: säslärin govuşması; Türkmen Türkçesi: seslerin biirikmegi; Gagauz Türkçesi:kauşmak; Özbek Türkçesi: qoşiliş; Uygur Türkçesi: kirişiş; Tatar Türkçesi: quşılu; Başkurt Türkçesi: tartılış; Kmk:tartılıw; Krç.-Malk.: tartılıw; Nogay Türkçesi: tartıluw; Kazak Türkçesi: kirigüw ~ jılısuw; Kırgız Türkçesi: kıskarıp birigüü; Alt:: tartılış ~ kıskartılış; Hakas Türkçesi: tartılış; Tuva Türkçesi: fonetiktig sös;Rusça: styajeniye
ulama Osm. vasıl
Sözcük sonundaki ünsüzün, sonra gelen sözcüğün başındaki ünlüye bağlanışı.
ulama için benzer kelimeler
ulama, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
u harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'u', 'l', 'a', 'm', 'a', şeklindedir.
ulama kelimesinin tersten yazılışı amalu diziliminde gösterilir.