usta

a. 1. Bir zanaatı gereği gibi öğrenmiş olan ve kendi başına yapabilen kimse: “Nöbetçi, ustanın anasına ters ters baktı.” -N. Hikmet. 2. Zanaat öğreticisi. 3. Zanaatçılar için unvan: “Üzeyir usta yoldan geçmeyeceğimizi söyledi.” -R. H. Karay. 4. sf. Eli uz, işinin eri, becerikli, mahir: “Bunların hepsi de çok güzel sesli ve oyunun en ustaları arasından seçildi.” -T. Buğra. 5. tar. Osmanlı Devleti'nde saraydaki cariye ve hizmetlilerin kıdemlisi. 6. mec. Akıl veren veya öğreten kimse: “Kız sana bir hâl olmuş, kim senin ustan?” -R. H. Karay.

Düzenci, alcı.

Karagöz oynatan sanatçıya verilen ad.

Yağlı güreşi ve karakucağı öğreten kişi.

Bir iş kolunda bütün incelikleri kapasyan nitelikte yetkili olan kişi.

1. Hassa bostancılarının başı. 2. Saray karavaşlarının kıdemlilerine verilen ad. 3. Yeniçerilerde aşçıbaşılık yapan assubay.

Yetişkin âşık. (Geleneğe göre, gençler ustalarına hizmet ederek onlardan saz ve koşuk öğrenirler.)

Cinsiyet: Erkek İşinin eri, becerikli kimse.

usta için benzer kelimeler

usta, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, u harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'u', 's', 't', 'a', şeklindedir.
usta kelimesinin tersten yazılışı atsu diziliminde gösterilir.