zorunlu

zorunlu

sf. 1. Kesin olarak gereksinim duyulan, zaruri, mecburi, ıztırari: “Tanzimat, gecikmiş de olsa zorunlu, kaçınılmaz bir atılımdı.” -N. Cumalı. 2. fel. Doğal olarak kaçınılması imkânsız olan, olumsal karşıtı.


zorunlu İng. imperative
zorunlu İng. mandatory
zorunlu

zarûrî. ~ durum, zorunluluk durumu: ıztırâr hâli.


zorunlu İng. obligate

İsteğe bağlı olmayan.


zorunlu için benzer kelimeler


zorunlu, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, z harfi ile başlar, u harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'z', 'o', 'r', 'u', 'n', 'l', 'u', şeklindedir.
zorunlu kelimesinin tersten yazılışı ulnuroz diziliminde gösterilir.