abus

abus Ar. ¤ab°s

sf. esk. 1. Somurtkan (kimse). 2. Çatık, asık (yüz): Abus çehreli bir adamın ne namazı ne niyazı ne zekâtı ne orucu makbuldür. -Ö. Seyfettin. 3. Garip, acayip: Genç, esmer kız tahayyül ediyor, zihninde müphem hayallere karışan abus suallere cevap veremiyordu. -Ö. Seyfettin.

abus için benzer kelimeler

abus arası

abus, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, a harfi ile başlar, s harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'a', 'b', 'u', 's', şeklindedir.
abus kelimesinin tersten yazılışı suba diziliminde gösterilir.