adsız
sf. 1. Adı olmayan, isimsiz. 2. Tanınmayan, bilinmeyen, isimsiz: Babası silik, adsız bir berberken çocuk bütün akranlarını çekerek dükkânını canlandırdı. -N. Cumalı. 3. a. tar. Türklerde, ailesinden ayrıldığı için artık onun adını taşımak, onun adıyla anılmak hakkını yitirmiş olan, bir yararlık gösterdiğinde ancak ad kazanabilen delikanlı, isimsiz.
adsız Fr. Anonyme
adsız Fr. İnnomine
adsız İng. unnamed
adsız İng. untitled
adsız
1. Eski Türklerde belli bir yiğitlik göstermediği için kendisine ad verilmeyen kişi. 2. Eski Türklerde, ailesinden ayrıldığı için artık onun adını taşımak hakkını yitiren delikanlı.
adsız, (adsuz)
1. Şerefsiz, kötü tanınmış. 2. Şöhretten düşmüş, unutulmuş olan. 3. Nâmert.
Adsız Köken: T.
Cinsiyet: Erkek Ünsüz, tanınmamış, adı duyulmamış kimse.
Adsız
Konya ili, Akşehir ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
adsız için benzer kelimeler
adsız, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, z harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'd', 's', 'ı', 'z', şeklindedir.
adsız kelimesinin tersten yazılışı zısda diziliminde gösterilir.