ayıp

ayıp, -bı Ar. ¤ayb

a. 1. Toplumun ahlak kurallarına aykırı olan, utanılacak durum veya davranış: Bu ayıbı işleyenlerle birlik olmayı bir türlü kibrime yediremiyorum. -Y. K. Karaosmanoğlu. 2. Kusur, eksiklik. 3. sf. Utanç veren.

< Ar. ayb) ayıp, kusur

ayıp İng. shame

Hukuk dilinde alım ve satıma konu olan malın istenmeyen özelliği, kusur.

ayıp için benzer kelimeler

bilmemek ayıp değil, öğrenmemek ayıp

fakirlik ayıp değil, tembellik ayıp

sorması ayıp olmasın (veya sorması ayıp)

ayıp etmek

ayıp itmek

ayıp kaçmak

ayıp yerler

bir dirhem et bin ayıp örter

ayıp, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, a harfi ile başlar, p harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'a', 'y', 'ı', 'p', şeklindedir.
ayıp kelimesinin tersten yazılışı pıya diziliminde gösterilir.