buyurgan

buyurgan

sf. 1. Sık sık buyruk veren, buyruk verir gibi konuşan: “Karısının buyurgan bilgiçliğine, yukardan ilgisine katlanabilmesi, artık son derece güç.” -A. İlhan. 2. mec. Kesin hüküm bildiren: “Tümceyi sonlandıran buyurgan nokta yerine, sorulara açık, bitimsiz üç noktayı yeğlediklerini belirtmişti.” -T. Uyar.


buyurgan

Sultan otu da denilen bir ot.


buyurgan

Kaynana.


buyurgan, 8 karakter ile yazılır. Ayrıca, b harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'b', 'u', 'y', 'u', 'r', 'g', 'a', 'n', şeklindedir.
buyurgan kelimesinin tersten yazılışı nagruyub diziliminde gösterilir.