dek
(I) e. Bir işin, bir durumun sona erdiği zaman veya yer, kadar, değin: Bir iki adım atıp yanıma dek geliyor. -Z. Selimoğlu.
dek Far. dek
(II) a. esk. 1. Düzen, hile, entrika. 2. Tokuşma, çatışma. 3. sf. Sağlam.
dek
1. Denk, eşit, uygun. 2. Hayvanlara yüklenen yükün bir tarafı, denk.
dek
1. Uslu, terbiyeli, doğru, namuslu (kimse). 2. Genel görünüş, kişilik, hal: Adamın dekini kırma.
dek
Şeker pancarına benzeyen, yumru kökü tatlı ve yenilebilen bir bitki.
dek
Dek, hile, oyun
dek, (IV), (tek, (IV))
Sessiz, rahat, sakin
dek, (V), (denk, tek, (V), tenk)
1. İçi dolu çuval, hayvana yükletilen karşılıklı yükün her biri. 2. Birbirine uygun iki şeyden her biri, eş, nazîr, benzer, muadil. 3. Yarı
dek, (VI)
bk. tek (I)
dek, (VI
bk. tek
dek (I), (dak (II))
1. Kadar, değin. 2. Kadar az, denlü
dek (II), (dak, tek (II))
Ancak, yalnız, yetişir ki
dek (III)
Oyun, hile, huda
dek için benzer kelimeler
dek, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
d harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'd', 'e', 'k', şeklindedir.
dek kelimesinin tersten yazılışı ked diziliminde gösterilir.