derebeyi
a. (dere'beyi) 1. tar. Topraklarını derebeylik düzenine göre yöneten kimse, kont. 2. mec. Zorba: Sende bir Şarklı derebeyi ruhunun saklı olmasından korkar. -P. Safa.
derebeyi İng. feudal lord
Ortaçağda derebeylik sisteminde; üzerinde yaşayan insanlarla birlikte toprağın sahibi olan, şatolarda oturan, silahlı askerler besleyen asilzade. krş. derebeylik
derebeyi İng. Feudal chief
1. Topraklarını derebeylik düzenine göre yöneten kimse. 2. Osmanlılarda önceleri devlet memuru iken sonraları kendi başına buyruk kesilerek XVII. yüzyıl sonlarından bu yana Anadolu'da devlet gücüne karşı gelen ailelere verilen ad.
derebeyi, 8 karakter ile yazılır. Ayrıca,
d harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'd', 'e', 'r', 'e', 'b', 'e', 'y', 'i', şeklindedir.
derebeyi kelimesinin tersten yazılışı iyebered diziliminde gösterilir.