diñ
bk. di
din Ar. d³n
(I) a. (di:ni) 1. din b. Tanrı'ya, doğaüstü güçlere, çeşitli kutsal varlıklara inanmayı ve tapınmayı sistemleştiren toplumsal bir kurum, diyanet: Her dinin mabetleri bütün müminlere açıktır. -H. C. Yalçın. 2. din b. Bu nitelikteki inançları kurallar, kurumlar, töreler ve semboller biçiminde toplayan, sağlayan düzen: Yazık ki bu sanat ve din bahsinde bana arkadaşlık edecek kültürde değil. -R. H. Karay. 3. mec. İnanılıp çok bağlanılan düşünce, inanç veya ülkü, kült.
din Fr. dyne
(II) a. fiz. C.G.S. sisteminde 1 gramlık bir kütlenin hızını saniyede 1 santimetre artıran güç birimi: Bir nevton 105 din'e eşittir.
din
(III) a. hlk. Bir şeyin en yüksek ve sivri noktası.
din
(IV) a. hlk. İlmek.
din
İlmek.
din
Dinlenme, durgunluk.
din
Bir şeyin en sivri ve yüksek noktası.
din
Uzun zaman kapalı kalmış susuz kuyu, mağara gibi yerlerdeki karbondioksitli pis hava: Kuyunun dini insan ve hayvanı öldürür.
din
(< Ar. dîn) din
din Fr. dyne
(fizik)
din İng. religion
1. İnsanların anlayamadıkları, karşısında güçsüz kaldıkları doğa ve toplum olaylarını, tasarladıkları doğaüstü, gizemsel nitelikli güçlerle açıklamaya yönelmeleri olgusu. 2-Bu nitelikteki tasarımların kurallar, kurumlar, törenler ve simgeler biçiminde örgütlenmesini sağlayan düzen.
dîn İng. religion
Görünen, görünmeyen doğaüstü güç, nesne ya da varlığa inanma nedeniyle doğmuş olan ve bireylerin gerek birbirleriyle, gerek çevreleriyle ilişkilerini birtakım kutsal uygulama ve davranışlarla düzenleyen, sağlayan evrensel olgu. bk. ilkel din, halk dini, arınma, kurban, sakınma, krş. büyü, tören, kutyasak, muska.
diñ için benzer kelimeler
diñ, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
d harfi ile başlar, ñ harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'd', 'i', 'ñ', şeklindedir.
diñ kelimesinin tersten yazılışı ñid diziliminde gösterilir.