düzgü

a. fel. ve top. b. Norm.

Çeyiz.

Plan, tasarı

1. Kıyafet, üst baş. 2.bk. düzen (VII)-3.

Binaların kapı, tavan, dolap gibi doğrama, tahta kısmı.

Bir topluluğun dilini sınırlayan ve konuşanları tarafından uyulmağa dikkat edilen özelliklerin bütünü.

1. Sayılamsal ortalama ya da tipik değer. 2. Yaş kümeleri ya da sınıf kümeleri gibi belli kümelerin ölçünlendirilmiş bir test uygulaması sonucu gösterdikleri ortalama başarı.

1-Yargılama ve değerlendirmelerin kendisine göre yapıldığı ölçüt; uyulması gerekli olan kural, yönerge. // Felsefede ahlak, estetik ve mantık düzgüleri söz konusudur, bu yüzden bu felsefe dalları düzgü koyucu (normatif) olarak adlandırılır.

Bir bireyin ırasını, davranışını ya da bir toplumun biçimini, işlevini yargılamada baş vurulan ölçü.

Bireyler arası ilişkileri ya da bir gidişi yöneten, yaptırıma bağlanmış davranış kuralları.

Ayna

düzgü için benzer kelimeler

düzgü, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, d harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'd', 'ü', 'z', 'g', 'ü', şeklindedir.
düzgü kelimesinin tersten yazılışı ügzüd diziliminde gösterilir.