düzgü
a. fel. ve top. b. Norm.
düzgü Fr. Rythme
düzgü
Çeyiz.
düzgü
Plan, tasarı
düzgü
1. Kıyafet, üst baş. 2.bk. düzen (VII)-3.
düzgü
Binaların kapı, tavan, dolap gibi doğrama, tahta kısmı.
düzgü Fr. norme
Bir topluluğun dilini sınırlayan ve konuşanları tarafından uyulmağa dikkat edilen özelliklerin bütünü.
düzgü İng. norm
1. Sayılamsal ortalama ya da tipik değer. 2. Yaş kümeleri ya da sınıf kümeleri gibi belli kümelerin ölçünlendirilmiş bir test uygulaması sonucu gösterdikleri ortalama başarı.
düzgü İng. norme
1-Yargılama ve değerlendirmelerin kendisine göre yapıldığı ölçüt; uyulması gerekli olan kural, yönerge. // Felsefede ahlak, estetik ve mantık düzgüleri söz konusudur, bu yüzden bu felsefe dalları düzgü koyucu (normatif) olarak adlandırılır.
düzgü İng. norm
Bir bireyin ırasını, davranışını ya da bir toplumun biçimini, işlevini yargılamada baş vurulan ölçü.
düzgü İng. norm
Bireyler arası ilişkileri ya da bir gidişi yöneten, yaptırıma bağlanmış davranış kuralları.
düzgü
Ayna
düzgü için benzer kelimeler
düzgü, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
d harfi ile başlar, ü harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'd', 'ü', 'z', 'g', 'ü', şeklindedir.
düzgü kelimesinin tersten yazılışı ügzüd diziliminde gösterilir.