el
(I) a. 1. anat. Kolun bilekten parmak uçlarına kadar olan, tutmaya ve iş yapmaya yarayan bölümü: El var, titrer durur, el var yumuk yumuk / El var pençe olmuş, el var yumruk -Z. O. Saba. 2. Sahiplik, mülkiyet: Elden çıkarmak. Elimdeki bütün parayı bu eve yatırdım. 3. Kez, defa. 4. İskambil oyunlarında oynama sırası. 5. İskambil oyunlarında her bir tur. 6. Yönetim, baskı, etki: Bu topraklar düşman elinden kurtarıldı. 7. Bazı nesne ve araçların tutmaya yarayan bölümü: Kapı eli.
II) a. Yakınların dışında kalan kimse, yabancı: Kâtip benim ben kâtibin el ne karışır! -Halk türküsü.III) a. 1. Ülke, yurt, il: Çöller, Yemen ellerinden betermiş. -A. Gündüz. 2. Halk, ahali. 3. hlk. Oba, aşiret: Kalktı göç eyledi Afşar elleri / Ağır ağır giden eller bizimdir -Dadaloğlu.el Fr. Main
el
İlgi.
el
Memleket.
el
1. Çelik oyununda bir bölüm. 2. Birkaç kişinin kuvvetlerini denemeleri için belirli bir yerden attıkları demirden bir oyun aracı.
el
Bir yerde yaşayanlar, oturanlar.
el
Havan tokmağı.
el
1. Irgatın bir seferde biçtiği ekin bölüğü. 2. Evlek boyunca tohum saçarak gidiş ya da geliş,
el
Aynı cins yaprakların toplanması.
el
Neden, sebep: Senin elinden gördüğüm zararlar bini aştı.
el
El, yabancı
el
İl, ülke, yer
el
İl, memleket
el
< ET elig: el || eyl || el hamuri: adale ağrılarında ağrıyan kısma sarılmak üzere hazırlanan yağlı hamur || el mehsele: ziraat; çiftçilik || el ulaği: uşak; hizmetkâr || eli olmamak: fırsat bulamamak || elinden gelmemek: yapamamak; başaramamak
el
< ET el/il: memleket; yabancı. memleket; yabancı kimse
el
Yabancı, el
el
Yabancı
el
Şehir, diyar
el
Yabancı, dost olmayan
el
El // el ayah: el ve ayak, yürüyen ve tutan azalar; manivela, yardımcı // el pağlamak: muti olmak, emre hazır olmak
el İng. hand
İnsan ya da maymunlarda tutma organı olarak gelişmiş, avuç içi ve parmaklardan oluşan kolun uç bölgesi.
el İng. hand
İnsan kolunun bilekten parmak uçlarına dek uzanan, tutmaya yarayan bölümü.
I) Orakla ekin biçimi sırasında tarlanın biçiciler arasında bölünen kısımlarından herbiri. (Beyağıl *Ulukışla -Niğde)II) 1. Leblebi ısıtılan araç. (*Güdül -Ankara) 2. Dibek tokmağı, (Güllüce *Gümüşhacıköy -Amasya; Salman *Akkuş -Ordu)el İng. hand
İnsan ya da maymunlarda tutma organı olarak gelişmiş olan kolun uç bölgesidir. Avuç ve parmaklardan yapılmıştır.
el (I)
bk. il (I).
el (II)
il (II).
él
Yabancı, başkası
el, 2 karakter ile yazılır. Ayrıca,
e harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'e', 'l', şeklindedir.
el kelimesinin tersten yazılışı le diziliminde gösterilir.