emanet
a. (ema:net) 1. Birine geçici olarak bırakılan ve teslim alınan kişice korunması gereken eşya, kimse vb., inam, vedia: Emaneti olanlar burada her vakit bunlarla ilgilenecek bir çırak bulurlar. -S. Birsel. 2. Bir kimse ile birine gönderilen şey: İstanbul'dan getirdiğim emanetinizi akşam benden alınız. 3. Eşyanın ücret karşılığı geçici bir süre bırakıldığı yer. 4. Can, ruh: Allah emanetini alsın da kurtulayım.
emanet
< Ar. emânet: emanet; can; ruh; gizlice alınıp verilmesi gereken şey. || amanat || emenet || emanet dolandırmak: ödünç alıp gezdirmek || emaneti dolandırmak: geçinip gitmek || emaneti almak/vermek: söylenmesi gerekmeyen şeyi verip almak
emânet
Emanet
emânet
bk. vedia.
Emanet Köken: Ar.
Söyleyiş: (ema:net) Cinsiyet: Erkek 1. Korunmak için birine veya bir yere bırakılan kimse. 2. Can.Cinsiyet: Kız 1. Korunmak için birine veya bir yere bırakılan şey. 2. mec. Can.
emanet için benzer kelimeler
emanet, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
e harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'e', 'm', 'a', 'n', 'e', 't', şeklindedir.
emanet kelimesinin tersten yazılışı tename diziliminde gösterilir.