etken

a. 1. Etki eden şey, faktör: “Bu sanatçıların çoğunun başarısında dış ülkelerde edindikleri sahne görgü ve kültürü etken olmuştur.” -M. And. 2. kim. Bir madde üzerinde belli bir değişiklik yapan şey, müessir. 3. db. Doğrudan doğruya öznenin yaptığı işi anlatan, öznesi belli olan fiil, etken fiil, aktif, aktif fiil, malum, edilgen karşıtı: Kırmak, bilmek etken fiillerdir.

Etki yapıcı, belirleyici gücü olan.

Bir olayın oluşumunu etkileyen değişkenlerden her biri.

amil.

1) Değişimin olası nedeni olarak bir deneyde incelenen nicelik. 2) Çok-değişkenli çözümlemede, gözlenmiş olasılıksal değişkenlerin bir işlevi, ay. bk. etken yükü.

(kimya)

genel uygulayım: Uygulayımsal bir işlemin sonuçlanmasına katkıda bulunan öğelerden her biri.

1. Bir sonucun ortaya çıkmasına yol açanların her biri. 2. Birden fazla sayıda aracın bir araya gelerek bir ürünün oluşmasını sağlaması, etmen.

Karmaşık bir yapı içinde örgütlenmiş olan oluşumların temel bileşenleri sayılan ve çeşitli ölçerlerle elde edilen ölçümlerin aralarında bağıntılı olmasını sağladığı tasarlanan ana öğelerden her biri. bk. etken çözümlemesi.

etken için benzer kelimeler

etken, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, e harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'e', 't', 'k', 'e', 'n', şeklindedir.
etken kelimesinin tersten yazılışı nekte diziliminde gösterilir.