gönül
a. 1. Sevgi, istek, düşünüş, anma, hatır vb. kalpte oluşan duyguların kaynağı: Gönüllerin birbirine kaynaştığı o günler millî bayramlarımızdan biriydi. -O. S. Orhon. 2. mec. İstek, arzu: Okumaya gönlün var mı?
gönül
< ET köñül: gönül. || göyil || göyn + || göyül || göyün || güyün || allah gönlüne rehem salmak: Allah gönlünü yumuşatmak || gönüllenmek: küsmek; darılmak; alınmak || gönüsüz: gönülsüz; isteksiz
gönül Alm. Gemüt
1. (Geniş anlamda) Duyguların, ruhsal kıpırdanmaların, iç çabaların taşıyıcısı. 2. (Gizemcilikte) Kişiyi Tanrı'yla, insanla ve dünyayla içten bir ilişki içine koyan, ruhun derinliklerindeki güç. 3. Duygu bağlılığı yetisi: duygunun bağlılık, birliktelik duyuran kavrayıcılığı.
göñül
Yürek.
Gönül Köken: T.
Cinsiyet: Kız Yürekte varsayılan sevgi, istek gibi duyguların kaynağı.
gönül için benzer kelimeler
gönül, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
g harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'g', 'ö', 'n', 'ü', 'l', şeklindedir.
gönül kelimesinin tersten yazılışı lünög diziliminde gösterilir.