gönül

a. 1. Sevgi, istek, düşünüş, anma, hatır vb. kalpte oluşan duyguların kaynağı: “Gönüllerin birbirine kaynaştığı o günler millî bayramlarımızdan biriydi.” -O. S. Orhon. 2. mec. İstek, arzu: Okumaya gönlün var mı?

< ET köñül: gönül. || göyil || göyn + || göyül || göyün || güyün || allah gönlüne rehem salmak: Allah gönlünü yumuşatmak || gönüllenmek: küsmek; darılmak; alınmak || gönüsüz: gönülsüz; isteksiz

1. (Geniş anlamda) Duyguların, ruhsal kıpırdanmaların, iç çabaların taşıyıcısı. 2. (Gizemcilikte) Kişiyi Tanrı'yla, insanla ve dünyayla içten bir ilişki içine koyan, ruhun derinliklerindeki güç. 3. Duygu bağlılığı yetisi: duygunun bağlılık, birliktelik duyuran kavrayıcılığı.

Yürek.

Cinsiyet: Kız Yürekte varsayılan sevgi, istek gibi duyguların kaynağı.

gönül için benzer kelimeler

gönül, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, g harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'g', 'ö', 'n', 'ü', 'l', şeklindedir.
gönül kelimesinin tersten yazılışı lünög diziliminde gösterilir.