halk dili

a. dil b. Belli bir bölgede veya çevrede yaşayanlar tarafından kullanılan ortak dil.

bk. Dil.

Bir dilin ses, şekil ve anlam bakımından, ağızlardan da etkilenerek yazı diline oranla bazı değişiklikler gösteren ve halk tarafından konuşulan biçimi. Söz gelişi mağara kelimesinin māra, zâhir kelimesinin zār, kılıç’ın > kılınç, geleceğiz’in gelcez şeklinde söylenmesi, mangır (<bakır)’ın «para» anlamıyla kullanılması gibi. Ayrıca bk. konuşma dili ve sözlü dil.

Halkın en büyük yaratılarından biri olan, ilgili toplumun değişik yerlerinde değişik biçimleri bulunan simgesel seslerden oluşan konuşma aracı. bk. dil, bölgesel dil.

Azerbaycan Türkçesi: danışıg dili ~ xalg dili; Türkmen Türkçesi: halk dili ~ gepleşik dili;Gag.: halk dili ~ konuşmak dili; Özbek Türkçesi: halq tili; Uygur Türkçesi: (B.Uyg.) canliq til ~(D.Uyg.) xälq tili; Tatar Türkçesi: söyläü tele ~ söyläm tele; Başkurt Türkçesi: xalıq höyläw tele;Kmk: xalk til; Krç.-Malk.: halk til ~ söleşiw til; Nogay Türkçesi: halk tîlî; Kazak Türkçesi: haliktili; Kırgız Türkçesi: calpı eldik til; Alt: albatı ermek-kuuçını; Hakas Türkçesi: olaňay çooh ~ çontîlî; Tuva Türkçesi: aas çugaa tılı; Şor Türkçesi: çon tili; Rusça: narodnıy yazık ~ razgovornıyyazık

halk dili için benzer kelimeler

halk dili, 9 karakter ile yazılır. Ayrıca, h harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'h', 'a', 'l', 'k', ' ', 'd', 'i', 'l', 'i', şeklindedir.
halk dili kelimesinin tersten yazılışı ilid klah diziliminde gösterilir.