işlev

a. 1. Bir nesne veya bir kimsenin gördüğü iş, iş görme yetisi, görev, fonksiyon: “Seçme ve aracılık işlevini yerine getiren dünyanın önünde ise öyle aşılması güç engeller yok gibi.” -A. Ağaoğlu. 2. kim. Bir deneyi yaparken izlenen yol, izlev. 3. top. b. Bir yapının gerçekleştirilebileceği ve onu başka yapılardan ayırt etme imkânı veren eylem türü, fonksiyon.

Bir değişkenin değerlerine karşılık atanan sayılar topluluğu.

Bir kümedeki değişimin başka bir kümede yol açtığı değişimi belirleyen bağıntı.

Bir toplumun halkbilim olay, ürün, öğe ve değişkenleri arasındaki ilişkiler düzeninin, halkın tarihsel, toplumsal, kültürel ve ekonomi gereksinmelerine uygun bir biçimde, uyumlu ve kesintisiz olarak işlemesini sağlayan etkinlik, bk. toplum, halkbilim, halkbilim olayı, öğe, değişken.

Herhangi bir şeyin gördüğü iş, iş görme yetisi, görev.

X içindeki her bir (…) öğesine Y içinde f(x) ile gösterilen bir ve yalnızca bir öğe karşılık gelen f=(F,X,Y) bağıntısı, Anlamdaş. gönderim, dönüşüm, işleç, tekdeğerli işlev.

1. Herhangi bir sayıda addan bir ad oluşturan deyim; bir adda geçen bir ya da birden çok sayıda adı kaldırmakla elde edilen deyim. || n sayıda addan bir ad oluşturan n-li işlev (…) biçiminde gösterilir. Dizimsel türü: a/an. Örn. ‘ + 'imi iki sayı adı arasına konmakla bir sayı adını oluşturduğundan bir 2-li işlevdir. Anl. işlevci. Krş.. sıfırlı işlev. 2. Açık terim.

Belirli bir yapı, rol ya da kata özgü olan ve onu başkalarından ayıran etkinlik.

1. Bir ekin öğesinin belli bir toplumsal düzenin uyumlu işleyişine yaptığı katkı. 2. Bir yapının gerçekleştirebileceği ve onu başka yapılardan ayırt etme olanağı veren eylem türü ya da türleri.

Bir edim, eylem ya da bir ilişkiler dizgesine özgü etkinlik ya da bir değişkende bağıl olarak beliren değişme, bk. bağıllık.

işlev için benzer kelimeler

işlev, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, i harfi ile başlar, v harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'i', 'ş', 'l', 'e', 'v', şeklindedir.
işlev kelimesinin tersten yazılışı velşi diziliminde gösterilir.