kabuk
a. 1. Bir şeyin üstünü kaplayan ve onu dış etkilere karşı koruyan, kendiliğinden oluşmuş sertçe bölüm, kışır: Ağaç kabuğu. Meyve kabuğu. Midye kabuğu. 2. Ekmeğin pişme sırasında içinden daha çok sertleşen dış bölümü. 3. gök b. Bir sıvı veya gazı dıştan saran, sert katman: Yer kabuğu. 4. tıp Deri üzerinde bir yaranın veya sivilcenin kurumasıyla oluşan sertçe bölüm. 5. hay. b. Bir hayvanı dıştan örten kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi veya boynuzsu örtü, kavkı: Herhâlde kabuklu bir deniz hayvanının kabuğu kesmiş olacak. -S. F. Abasıyanık.
kabuk Fr. Cortex
kabuk Fr. Putamen
kabuk Fr. Croûte
kabuk
Kaysı kurusu.
kabuk
Yonga, odun parçası.
kabuk İng. shell
Bir hayvanın, meyvenin, bazı yumurtaların, kalkerli, silisli, keratinsi ya da kitinli sert dış örtüsü. Kavkı.
kabuk İng. shell
kabuk İng. cemented layer
Toprak yüzünde, kimi madensel ve örgensel özdeklerin yığılıp sertleşmesiyle oluşan ince katman.
kabuk Osm. kısır
kabuk İng. shell
Öğecik, özdecik ya da çekin içinde, kimi nicem sayıları eş, erkeleri birbirine yakın eksicik, çekincik topluluğu.
kabuk İng. shell
Bir öğeciğin çekirdeği çevresinde dolanan eksiciklerin yerleştiği katmanlardan her biri.
kabuk İng. crust
Bir sıvı ya da gaz yuvarlağını dıştan saran sert katman; Yer'in kabuğu gibi.
kabuk İng. 1 . shell; 2. scale
1. Bohr atom kuramına göre çekirdek çevresindeki elektronların durağan konumlarını belirleyen ve K, L, M...'simgeleriyle gösterilen eşözekli yuvarlar. 2 Bir metalin yenimi sırasında yüzeyinde oluşan kalın, görünebilen katman. 3. Bir ısı değiştiricinin gövdesi.
kabuk İng. scale
Çeliğin yüzeyinde, ısıl işlem sırasındaki yükseltgenme sonucu oluşan ince oksit katı ya da katları.
kabuk Osm. kışır
(coğrafya)
kabuk Osm. kışır
(botanik, astronomi, jeoloji)
kabuk, kavkı Osm. kavkaa
(zooloji)
kabuk, pul Osm. harşef, kısır
(biyoloji)
kabuk, pul Osm. sadefe
(biyoloji)
kabuk İng. scab
1. Yara yüzeyinde oluşan kabuk. 2. Yara kabuğuyla kaplanma. 3. Evcil hayvanlarda uyuz hastalığı. 4. Bitkisel ve hayvansal ürünlerin dış yüzeylerini örten sert, selülozlu veya kalkerli kısımları.
kabuk İng. shell
(anlamdaş. kavkı), Bir hayvanı dıştan örten, kitinli, kalkerli, silisli, kemiksi ya da boynuzsu bir örtü.
Kabuk Osm. Münhani levha
kabuk için benzer kelimeler
kabuk, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'a', 'b', 'u', 'k', şeklindedir.
kabuk kelimesinin tersten yazılışı kubak diziliminde gösterilir.