kanun
(I) a. (ka:nu:nu) huk. 1. Yasa. 2. Geçerli olan kural: Dünyanın en büyük kanunu, nefsini müdafaa ve muhafaza etmek için karnını doyurmaktır. -A. Ş. Hisar.
kanun Ar. ®¥n°n
(II) a. (ka:nu:nu) müz. Dikdörtgen biçiminde, bir köşesi kesik, yassı bir sandık üzerine gerilmiş tellerden oluşan, tırnak adı verilen çalgıçlarla çalınan ince saz çalgısı: Kanunun ilk kez Farabi tarafından yapıldığı söylenir.
kanun İng. law
Doğa olaylarının oluş nedenlerini ortaya koyan ve gelecekteki olayları önceden kestirme olanağı veren bağıntı; Newton kanunu, Kepler kanunları.
kanun Fr. loi
(fizik)
kanun
Askerlerin sıkı düzenini korumakla görevli olan er.
kanûn
yasa. ~ -ı Medeni: bk. Medeni Kanun. ~ un lafzı: yasanın söylemi, sözü. ~ un ruhu (gayesi, maksadı): yasanın ereği, amacı, özü.
kânun Ar. k¥n°n
a. (kâ:nu:nu) esk. Eski takvimde yer alan kânunusani, kânunuevvel ay adlarında geçen ateş ocağı anlamındaki söz: Eski tabirle kânunları yani aralık ve ocak aylarını sevmem. -B. Felek.
kânun
(< Ar. kânûn) kanun, müzik âleti
Kanun Köken: Ar.
Söyleyiş: (ka:nun) Cinsiyet: Erkek 1. Yasa. 2. Geçerli olan kural.
kanun için benzer kelimeler
kanun, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'a', 'n', 'u', 'n', şeklindedir.
kanun kelimesinin tersten yazılışı nunak diziliminde gösterilir.