kel
sf. 1. Saçı dökülmüş olan (kimse): Simitçi kumraldı, saçları dökülmüştü, evet basbayağı keldi adam. -A. Ümit. 2. mec. Çıplak (doğa), yaprakları dökülmüş (bitki): Yükselip alçalıyor, kel tepelerin etrafını dönüyordu. -S. F. Abasıyanık. 3. mec. Gelişmemiş, cılız (bitki): Kel bir ağaç. 4. mec. İçinde az eşya bulunan.
kel Fr. Favus
kel
1. Aşı kalemi. 2. Sebze fidesi. 3. Tomurcuk. 4. Meyve ağaçlarının sürgünü. 5. İyi büyümemiş meşe ve çalı fidanı. 6. Ekine zarar veren, tarlalarda kendiliğinden çıkan yabanıl ağaç ve sürgünleri.
kel
Çirkin, fena, kötü.
kel
Olmamış, ham meyve.
kel
Sıcak, kaynar.
kel
Yarım (ağırlık ölçüsü için) : Kel okka yapağı aldım.
kel
Erkek manda.
kel
Biçimsiz, zayıf hayvan ya da insan.
kel
Bağda üzümlerde görülen bir hastalık.
kel
Mezar taşı.
kel
Verimsiz toprak.
kel
Hindi.
kel
Hububat maddelerinin işe yaramayan kabuk kısmı
kel İng. favic
Kelliğe yakalanmış olan.
kel için benzer kelimeler
kel, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'e', 'l', şeklindedir.
kel kelimesinin tersten yazılışı lek diziliminde gösterilir.