kira

kira Ar. kir¥¢

a. (kira:) 1. Bir konutun, bir mülkün veya taşıt gibi herhangi bir şeyin belli bir bedel karşılığında, bir süre için sahibi tarafından başkasına verilmesi, icar: “Eski kirayı yükseltiyorum, isterseniz gidin mahkemeye.” -Ç. Altan. 2. Bu biçimde tutulan bir şey için karşılık olarak ödenen para: “Kira ile aldım, zaten bu yüzden de geciktim ya!” -R. H. Karay. 3. Bu biçimde tutulan taşınmaz: “O zamana kadar kira köşelerinde sürünmekten bir tat, bin feryat, türlü sıkıntılara giriftar olmuşken...” -H. Z. Uşaklıgil.


kira

Sedye, yük taşımaya yarayan dört kollu tahta araç.


kira İng. rent

1. Bir malın kullanımı karşılığında kullanandan malın sahibine yapılan gelir aktarımı. 2. bk. rant 1


kira İng. hire

1. Belirli bir nesnenin bilinen bir süre için gerçek ve tüzel kişiye verilmesi karşılığı alınan para. 2. Belirli bir nesneyi bilinen bir süre için yazılı bir sözleşmeye dayanarak kiraya verme.


kirâ

îcâr. ~ karşılığı: îcâr bedeli, kirâ ücreti. ~ sözleşmesi: îcâr akdi.


Kira Osm. İcar, Mucir

kira için benzer kelimeler


kira, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'i', 'r', 'a', şeklindedir.
kira kelimesinin tersten yazılışı arik diziliminde gösterilir.