kişilik

a. 1. Bir kimseye özgü belirgin özellik, manevi ve ruhsal niteliklerinin bütünü, şahsiyet: “Birbirinden çok farklı kişiliklere sahip insanlar, zamanlarının büyük bölümünü bir arada geçirmek zorundaydılar.” -A. Ümit. 2. İnsanlara yakışacak durum ve davranış. 3. top. b. Bireyin toplumsal hayatı içinde edindiği alışkanlıkların ve davranışların bütünü. 4. sf. Herhangi bir kişi için, herhangi bir kişiye yetecek miktarda olan: “Dün akşamki içkili aşevi tenhaydı, kapıya yakın iki kişilik bir masaya oturdu.” -Y. Atılgan. 5. sf. Herhangi bir sayıda kişiden oluşan: “Biz, kadın, kız ve çocuk, on altı kişilik bir kafile olduk.” -A. Gündüz. 6. Yabanlık.

Bayramlarda ya da konuk yanına çıkarken giyilen yeni giysi.

Bayram, özel günler ya da konuk yanma çıkarken giyilen giysi.

1. Bireyin, toplumsal çevresi içinde karşılaştığı ve edindiği izlenimlerle oluşturduğu davranış özelliği. 2. Bireyin ruhsal ve toplumsal tepkilerinin tümüne verilen ad. 3. Bir kimsenin kendine göre belirgin bir özelliği olması durumu.

1. Kişinin özünü kuran, kişiyi kişi yapan şey. 2. Bireyin tinsel ve ruhsal niteliklerinin, özelliklerinin toplamı.

şahsiyyet. ~ hakları: şahsiyyet hakları.

bk. hukukî kişilik

Kişinin, işler durumdaki ruhsal, bedensel ve fizyolojik özelliklerinin kendine özgü olan az çok durağan bütünlüğü.

Bireyin toplumsal yaşamı içinde edindiği alışkanlıklarının ve davranışlarının tümü.

Bireyleri değişik kaynaklardan gelen, ayrıtsal yanlarıyla örnekçeler içinde kümeleyen kişisel özelliklerin bileşimi.

1. İnsaniyet, insanlık, iyilik. 2. Bir kimsenin başka birisine gönderdiği meyve, çerez gibi armağan

kişilik için benzer kelimeler

kişilik, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'i', 'ş', 'i', 'l', 'i', 'k', şeklindedir.
kişilik kelimesinin tersten yazılışı kilişik diziliminde gösterilir.