leke

a. 1. Kirliliği gösteren iz: “Adi madenî kol düğmeleri bunları yeşilimtırak bir leke ile kirletirdi.” -A. Ş. Hisar. 2. Bir yüzeyde türlü sebepler dolayısıyla oluşan farklı renk: “Kuyruğunun ucu ile alnının orta yerinde beyaz lekeler vardı.” -Ö. Seyfettin. 3. biy. Vücudun herhangi bir yerinde oluşan değişik renk. 4. mec. Yüz kızartacak durum, namussuzluk, kara, şaibe: “Kendi vicdanında kendi durumunu düzeltmek, geçmişin lekesini yıkamak istiyordu.” -H. E. Adıvar. 5. gök b. Güneş, ay, yıldız veya herhangi bir gezegenin parlak yüzeyinde görülen karanlık bölüm.

Korkak, ödlek.

Kayığı yönetmeye yarayan dümenin kolu.

Bir parlak yüzeyde (Ay tekeri, Güneş tekeri) görülen kara benek.

(Resim) Resim yüzeyi üzerinde sınırları belirli boya parçası.

Kentlerin düzentasarlarında, oturma, işleyim, tecim vb. işlevler için ayrılmış alanları gösteren, özel renklerle belirtilmiş yerlerin her biri.

Metal yüzeyler üzerinde, çeşitli nedenlerle oluşup, yüzeyin parlaklığını ve rengini bozan donukluk.

Deride başka bir değişiklik olmadan kalıcı veya geçici olarak oluşan derideki renk değişiklikleri, makula.

[yeyke] Kayık dümenini hareket ettirmeğe yarayan deynek, dümen kolu. (Yenice *Gelendost -Isparta) [yeyke] : (*Gerze -Sinop)

leke için benzer kelimeler

leke, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, l harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'l', 'e', 'k', 'e', şeklindedir.
leke kelimesinin tersten yazılışı ekel diziliminde gösterilir.