metal

a. kim. 1. Çok yüksek elektrik ve ısı iletkenliği, kendine özgü parlaklığı olan, oksijenli birleşimiyle çoğunlukla bazik oksitler veren madde. 2. sf. Bundan yapılmış: “Çıkardıkları metal kutuları, gazeteleri ve cam şişeleri ayrı ayrı çuvallara doldurup götürüyorlar.” -E. Şafak. 3. Dizgi makinelerinde satırları oluşturmak için eritilen antimon ve kurşun alaşımı.

Şaşkın

< matal: Öykü, masal

Ağır, sert, parlak, dövülebilir özellikler gösteren, ısıyı ve elektriği iyi ileten katı haldeki öğeler ya da alaşımlar. Bunların iç yapıları mini buzsullardan oluşmuştur.

Asitlerdeki hidrojenlerin yerini alabilen, hidroksil köküyle de bazları oluşturan kimyasal öğe. (Genellikle çekilirlik, dövülürlük, parlaklık, ısı ve elektrik iletkenliğiyle belirlenen özellikleri vardır.)

Periyodik çizelgenin sol ve orta tarafında yer alan, dövülebilen, çekilebilen tel ve levha haline getirilebilen, metalik parlaklık gösteren, ısı ve elektrik iletkenliği iyi olan oksitleri bazik özellik gösteren elementler.

1. Genellikle, değişik ölçülerde dövülgenlik, süneklik, yüksek dayanç, ısı ve elektrik iletkenliği özelliği taşıyan artı elektrikli element 2. En geniş anlamıyle, arı metalden alaşımlara dek, metal özellikleri gösteren özdek.

bk. maden.

metal için benzer kelimeler

metal, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, m harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'm', 'e', 't', 'a', 'l', şeklindedir.
metal kelimesinin tersten yazılışı latem diziliminde gösterilir.