metal
a. kim. 1. Çok yüksek elektrik ve ısı iletkenliği, kendine özgü parlaklığı olan, oksijenli birleşimiyle çoğunlukla bazik oksitler veren madde. 2. sf. Bundan yapılmış: Çıkardıkları metal kutuları, gazeteleri ve cam şişeleri ayrı ayrı çuvallara doldurup götürüyorlar. -E. Şafak. 3. Dizgi makinelerinde satırları oluşturmak için eritilen antimon ve kurşun alaşımı.
metal
Şaşkın
metal
< matal: Öykü, masal
metal İng. metal
Ağır, sert, parlak, dövülebilir özellikler gösteren, ısıyı ve elektriği iyi ileten katı haldeki öğeler ya da alaşımlar. Bunların iç yapıları mini buzsullardan oluşmuştur.
metal İng. metal
Asitlerdeki hidrojenlerin yerini alabilen, hidroksil köküyle de bazları oluşturan kimyasal öğe. (Genellikle çekilirlik, dövülürlük, parlaklık, ısı ve elektrik iletkenliğiyle belirlenen özellikleri vardır.)
metal İng. metal
Periyodik çizelgenin sol ve orta tarafında yer alan, dövülebilen, çekilebilen tel ve levha haline getirilebilen, metalik parlaklık gösteren, ısı ve elektrik iletkenliği iyi olan oksitleri bazik özellik gösteren elementler.
metal İng. metal
1. Genellikle, değişik ölçülerde dövülgenlik, süneklik, yüksek dayanç, ısı ve elektrik iletkenliği özelliği taşıyan artı elektrikli element 2. En geniş anlamıyle, arı metalden alaşımlara dek, metal özellikleri gösteren özdek.
metal
bk. maden.
metal için benzer kelimeler
metal, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
m harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'm', 'e', 't', 'a', 'l', şeklindedir.
metal kelimesinin tersten yazılışı latem diziliminde gösterilir.