oymak

(I) a. 1. Aşiret: “Dayısı, amcası dâhil, obadan, oymaktan kimse dünür gitmeye gönüllü değildir.” -T. Buğra. 2. İzcilikte küçük birlik: Oymak beyi.

(II) a. gök b. Hemen hemen benzer veya aynı tür yıldızlardan oluşmuş, Samanyolu'nun seyrek yapılı genç kümelerinden her biri.

(III) (-i) 1. Keskin, sivri uçlu bir cisimle bir şeyi yontarak veya delerek çukur oluşturmak: “Bir ağaç kütüğünü keser, oyar, nakışlayıp bezerdi.” -S. Ayverdi. 2. Kumaş vb.ni girintili bir biçimde kesmek: Gömleğin yakasını ve koltuğunu biraz oydu. 3. argo Bıçaklayarak yaralamak. 4. argo Kazıklamak.

Duvarda eşya koymaya yarayan kapaksız dolap, raf.

Söze karşılık vermek, yanıtlamak.

1. Semt, mahalle, bölge. 2. Yön.

Yüksük.

Arazinin alçak, çukur yeri.

Hısım, akraba.

Ekşitle metal üzerinde iz bırakmak.

Hemen hemen aynı tür yıldızlardan oluşmuş, Samanyolunun seyrek yapılı genç kümelerinden her biri.

Belli bir yerde oturan; dil, ağız ve kültür yönünden büyük bir türdeşlik gösteren; birden çok boy ve köyden oluşan; ata ruhu ya da Tanrıya inanan; genellikle bir yönetici ya da kurulca yönetilen; yapısında bulunan köy ve aileler arasında toplumsal, ekonomik, dinsel, kan ya da evlilik bağları bulunan siyasal nitelikteki topluluk, bk. boy, dil, ağız, kültür, köy. krş. topluluk.

(botanik)

Boy ya da uruk denen topluluğun bölümlerine verilen ad.

Ataerkil ya da anaerkil yapılı ve genellikle dıştan evlenmeli yakınlık kümesi.

Cinsiyet: Erkek 1. Birçok boydan oluşan, göçebe veya yerleşik topluluk, aşiret. 2. İzcilikte küçük birlik. 3. Semt, mahalle. 4. Arazinin alçak, çukur yeri. 5. Hısım, akraba.

Amasya ili, Sarıbuğday bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Şırnak ili, İdil ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

oymak için benzer kelimeler

oymak, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, o harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'o', 'y', 'm', 'a', 'k', şeklindedir.
oymak kelimesinin tersten yazılışı kamyo diziliminde gösterilir.