ozan
a. Şair: Felsefe diliyle söylersek her ozan bir fenomendir yani olgudur. -N. Cumalı.
ozan
1. Geveze. 2. Sersem, aptal. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
ozan
Dedikodu, dırıltı.
ozan
Geveze.
ozan
Sazla ya da sazsız ezgiler ve şiirler söyleyen kişi.
ozan
1. Eski Oğuzlarda Oğuz destanlarını okuyan saz şairi. Ozanların Onbeşinci yüzyıla kadar Doğu Anadolu'da yaşadıkları sanılıyor. 2. Şimdi şair karşılığı olarak kullanılabilir.
ozan
bk. şair.
ozan Osm. şair
1. Deyişler yazarak, koşuklar dizerek duygu, imge, beğenilerimizi güzel, tatlı anlatışlarla dile getiren sanatçı. 2. (h.y.) Oğuz Türklerinin, saz ozanlarına verdikleri ad.
ozan
1. Halk şairi, saz şairi, toplantılarda saz ile şiir söyleyen kimse. 2. Çok sözlü, çenesi düşük, durmadan söyler, hikâyeci.
Ozan Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Şiir yazan, şair. 2. Halk şairi. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
Ozan
Adıyaman ili, Gölbaşı ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Ozan
Malatya ili, Balaban bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Ozan
Samsun ili, Boğazkaya bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Ozan
Şırnak ili, İdil ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Ozan
Yozgat ili, Saraykent ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
ozan, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca,
o harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'o', 'z', 'a', 'n', şeklindedir.
ozan kelimesinin tersten yazılışı nazo diziliminde gösterilir.