rabıta
rabıta Ar. r¥biµa
rabıta
râbıta
a. (ra:bıta) 1. Bağlayan şey, bağ: Bu dünya öyle bir dünya ki zengin ile fakir arasında kardeşlik rabıtaları bile kalmıyor. -R. N. Güntekin. 2. İki şeyi birbirine bağlayan ip. 3. İlgi, ilişki: Bu rabıtamı sizden gizlemek pek fazla azap veriyor, bu his beni tamamıyla değiştirdi, bambaşka bir insan yaptı. -P. Safa. 4. Birbirini tutma, tutarlık. 5. Düzen, sıra. 6. Birbirine geçmeli tahtadan bir döşeme türü. 7. Tarikatlarda müridin şeyhi aracılığıyla kalbini Allah'a bağlaması.
rabıta
bk. ayak.
râbıta
bağ, bağıntı.
rabıta, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
r harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'r', 'a', 'b', 'ı', 't', 'a', şeklindedir.
rabıta kelimesinin tersten yazılışı atıbar diziliminde gösterilir.