ruhani
sf. (ru:ha:ni:) esk. 1. Ruhla ilgili: Ruhani bir cazibe Turhan'ı türbeye çekti. -A. H. Müftüoğlu. 2. din b. Din ve mezhep işlerini ele alan, bunlarla ilgili bulunan: Muhterem hatun patrik meclisiyle ruhani meclisin nasihatlerini dinleyerek kızını, büyük emîre zevce olarak verdi. -F. R. Atay. 3. din b. Dinle ilgili, dinî bir havası olan, manevi, cismani karşıtı: Bunu artık ne pahasına ödersem ödeyeyim, duymuş olduğum bu ruhani haz, bana kâfidir. -A. Ş. Hisar.
Ruhani Köken: Ar.
Söyleyiş: (ru:ha:ni:) Cinsiyet: Erkek 1. Ruhla ilgili. 2. Gözle görülmeyen. 3. Din adamı.
ruhani, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
r harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'r', 'u', 'h', 'a', 'n', 'i', şeklindedir.
ruhani kelimesinin tersten yazılışı inahur diziliminde gösterilir.