tabii
sf. (tabii:) 1. Doğada olan, doğada bulunan. 2. Olağan, alışılmış, her zamanki gibi olan, beklenildiği gibi: Sıcaklar arttıkça serin yerler aramak, âdeta tabii bir ihtiyaç hâline geliyor. -A. Rasim. 3. Sağduyuya, mantığa, olağan düzene uygun olan: Beklenen cevap gelince derhâl yazılacağı tabiidir. -Atatürk. 4. Yapmacık olmayan, doğal: Eğer sürmenin üstüne bunu sürmezsen renk tabii olmaz. -P. Safa. 5. Katıksız, saf, doğal: Tabii meyve suları. 6. zf. (ta'bi:) Elbette, doğallıkla, doğal olarak, işin gereği olarak: Yurttaşlarım arasında bana bu yabancılığı çektirmemek isteyenler de oldu tabii. -A. Ağaoğlu.
tabiî
bk. doğal
tabii için benzer kelimeler
tabii, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'a', 'b', 'i', 'i', şeklindedir.
tabii kelimesinin tersten yazılışı iibat diziliminde gösterilir.