tip
a. 1. Aynı cinsten bütün varlıkların veya nesnelerin temel özelliklerini büyük ölçüde kendinde toplayan örnek: Aynı yaşta, aynı tipte, aynı kuvvette iki güreşçi. -B. Felek. 2. Tür, çeşit. 3. sf. mec. İlgi çekici, değişik (kimse): Ne tip adam. 4. ed. Hikâye, roman, tiyatro gibi uzun anlatıma dayalı edebî eserlerde kişi kadrosu içinde yer alan ve belli bir düşüncenin, topluluğun zihniyetini ve ideolojinin temsilciliğini yüklenen kişi: Batılılaşmanın yanlış anlaşılmasını sergileyen tip: Bihruz Bey. 5. tiy. Kendine özgü kişiliği olmayan, genellikle bilinen kalıplardaki insanları gösteren oyun kişisi.
tip
1.Pancar. 2.Turp.
tip İng. type
Kişileştirme işleminde genel olarak ele alınan oyun kişisi. Seyirci tarafından özellikleri bilinen ve kavramları getiren derinliği olmayan oyun kişisi. Hiçbir ruhsal gelişimi yoktur. Davranışlarıyla anlaşılır ve her oyunda aynı yolda hareket eder. Örnek : Kavuklu, Pişekâr, Pantalone, Arlekino, vb.
tip Osm. nümûne
(zooloji)
tip İng. type
Benzerlerinin ana özelliklerini kendinde topladığı için örnek olarak ele alınan birey.
tip İng. type
Sinema/TV. Bir topluluktaki belirli özellikleri taşıyan bir kimseyi, bilinen kalıplar içinde yansıtan oyun kişisi.
tip İng. type
İnsanları genellemesine yansıtan, kendine özgü kişiliği olmayan, daha çok bilinen kalıplardaki insanları gösteren oyun kişisi.
tip İng. type
(Lat. typus = desen) Sınıflandırmada bir temel olarak kullanılan ve geniş sayıda bireyleri kapsayan karakterler topluluğu; yeni bir cins ya da tür olarak tanımlanan esas birey.
tip için benzer kelimeler
tip, 3 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, p harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'i', 'p', şeklindedir.
tip kelimesinin tersten yazılışı pit diziliminde gösterilir.