tiryaki
sf. (tirya:ki:) 1. Afyon, tütün, kahve, çay vb. keyif veren maddelere alışmış olan (kimse): Tiryaki değildi ama aklına estikçe içiyordu. -Ç. Altan. 2. mec. Bir şeye çok alışmış, kendine huy edinmiş: Belki de ha bire yenilmekte olduğu için zaten öfkesi burnunda bir altmışaltı tiryakisi. -H. Taner. 3. a. tiy. Karagöz oyununda yaşlı ve afyon içmeye alışmış kimse.
tiryaki
Oval taneli bir çeşit üzüm, razakı üzümü.
tiryaki
Gölge oyununun acı -gülünç tipi. Afyonludur, sözlerinin ortasında uyur. Gürültüden patırtıdan çok korkar. Boş gezenin boş kalfasıdır; ters, dalgın, tembel ve duygusuzdur. Sürekli düş dünyasında yaşar. Ruhsal açıdan hastadır.
Kar.): Mahallenin yaşlısı, afyona yakalanmış bir tiryaki. Bu tip yarı uyur, yarı uyanık bir durumda dolaşır. Konuştuğu sırada birden horlayarak uyumaya başlar. Mahalleli, bu tiplerle alay etmek için, çeşitli oyunlar yapar.tiryaki için benzer kelimeler
tiryaki, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, i harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'i', 'r', 'y', 'a', 'k', 'i', şeklindedir.
tiryaki kelimesinin tersten yazılışı ikayrit diziliminde gösterilir.