türeme

türeme

a. 1. Türemek işi. 2. db. Aynı kökten çıkma, iştikak.

türeme

Evlilik dışı doğan çocuk, piç.

türeme

Yaşama, öl anlamında ilenç.

türeme

Boz renkli bir ot : Bizim tarlanın türemesi o kadar fazlalaştı ki çapalamakla bitmiyor.

türeme Alm. vésicule

(kendiliğinden) türeme

türeme Fr. spontanné
türeme

bk. ünlü türemesi.

türeme İng. derivation

Bir önsayıt, öncül ya da genellikten çıkarım yoluyla üretilmiş olma.

---

türeme için benzer kelimeler

---

türeme, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca, t harfi ile başlar, e harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 't', 'ü', 'r', 'e', 'm', 'e', şeklindedir.
türeme kelimesinin tersten yazılışı emerüt diziliminde gösterilir.