tuyuğ
a. ed. Mâni biçiminde aruzla yazılmış manzume.
Halk edebiyatı terimi) bk. Duyuğ.tuyuğ
bk. duyuğ.
tuyuğ
1. XIV. ve XV. yüzyıllarda birkaç ozanın yazdığı "fâilâtün fâilâtün fâilün" ölçüsünde, dört dizeli ve a a - a uyaklı bir koşuk biçimi: / Dilberin işi itab ü naz olur / Çeşmi cadu gamzesi gammaz olur / Ey gönül sabret tahammül kıl ana / Yare erişmek işi az az olur. (Kadı Burhanettin) 2. Halk edebiyatında, "rubai"nin karşılığı olan bir koşuk biçimi. (Bir tek dörtlükten oluşur. Uyak düzeni mani gibidir. On bir heceli olanları aruzun "fâilâtün fâilâtün fâilün" kalıbına uyar. Duyuğ da denir. Az kullanılan bir koşuk biçimidir.)
Tuyuğ Köken: T.
Cinsiyet: Erkek Şiir, şarkı, türkü.
tuyuğ, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
t harfi ile başlar, ğ harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
't', 'u', 'y', 'u', 'ğ', şeklindedir.
tuyuğ kelimesinin tersten yazılışı ğuyut diziliminde gösterilir.