yaban
a. 1. İnsan yaşamayan ıssız yer. 2. Issız yerde yaşayan veya yetişen canlı: Yaban keçisi. Yaban kedisi. Yaban sarımsağı. 3. sf. Issız: Yalnız, yaban ormanda yaşayan yerliler bu zehrin ilacını bilirler. -F. R. Atay. 4. hlk. Yabancı, el, yerli halktan olmayan kimse: Yerliler bize yaban derler ve aramıza katılmazlardı. -F. R. Atay.
yaban
1. Dışarı, uzak yer, gurbet. 2. Tarla, kır.
yaban
1. Evine bağlı olmayan adam. 2. Yabancı. 3. Kaba, yabanıl.
yaban
Dışarı, uzak yer.
yaban
Yabani; kırlarda bulunan. || yaban tezegi: hayvanların otlatılırken kırlara bıraktıkları tersleri
yaban
Kır, yazı yaban
yaban
Uzak, dışarı, taşra
yaban
Yabancı
yaban
1. Bayır, kır, mera orman// meskûn mahallin dışı. 2. Yabancı// yazı yaban: kır, bayır, mera
yaban Osm. vahşî
bk. av hayvanları (karada).
yaban İng. wild
İnsanla ya da insanın yaşadığı yerlere yakın yaşamıyan.
yaban
1. Issız kır, ova, insandan hâlî yer. 2. Yabancı, yadırga. 3. Dışarı, başka memleket.
Yaban Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Yabancı. 2. Issız kır,ova. 3. Dışarı, başka ülke, gurbet. 4. Ekin tarlası.
Yaban
Şanlıurfa ili, Viranşehir ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
yaban için benzer kelimeler
yaban, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
y harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'y', 'a', 'b', 'a', 'n', şeklindedir.
yaban kelimesinin tersten yazılışı nabay diziliminde gösterilir.