yaman

yaman

sf. 1. Güç, etki veya beceri bakımından alışılmışın üzerinde olan (kimse): “Sen yaman bir inkılapçı olacaksın Yıldız.” -A. Gündüz. 2. Kötü, korkulan (kimse). 3. Alışılmadık, olağanın dışında: “Köhne çatısı yaman bir gürültü ile birdenbire sarsıldı.” -E. E. Talu.


yaman Fr. Malin, maligne
yaman Fr. pernicieux
yaman Fr. İntense
yaman

Kötü.


yaman

İşbilir, kurnaz.


yaman

Becerikli, iş bilir.


yaman

Çok


yaman

< ET yaman: çok; yaman


yaman

1. Cesur, kuvvetli, maharetli. 2. Fena


yaman

1. Kötülük, musibet, fenalık. 2. Fena, kötü, hoş olmayan. 3. Şiddetli.


Yaman Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Kötü, korkulan, şiddetli. 2. Cesur, güçlü. 3. Kurnaz, becerikli.


Yaman

Bursa ili, Zeytinbağı bucağına bağlı bir yerleşim birimi.


yaman için benzer kelimeler


yaman, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, y harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'y', 'a', 'm', 'a', 'n', şeklindedir.
yaman kelimesinin tersten yazılışı namay diziliminde gösterilir.