yoğun
sf. 1. Hacmine oranla ağırlığı çok olan, kesif. 2. Koyu, kalın: Yoğun bir sis. 3. Etkisi güçlü olan, ağır (koku vb.): Puslu havaya yoğun bir kükürt kokusu sinmiş. -A. Ağaoğlu. 4. mec. Artmış, çoğalmış bir durumda olan: O bölgede nüfus yoğundur. 5. mec. Dolu, sıkı, sıkışık, çok. 6. mec. Şişman, iri, tombul: İtibarlı masalarda, sigaralarını içen, iri kalçalı, beyaz sarışın birtakım yoğun kadınlar... -A. İlhan. 7. hlk. Kaba, kalın, iri (elek, iğne).
yoğun Fr. Arrête-buf
yoğun Fr. Compact
yoğun
1. Kaba, kalın, iri (elek, iğne vb.). 2. Ağır. 3. Sağlam.
yoğun
Koyu.
yoğun
1. Biçimsiz, kısa boylu, çirkin. 2. İnatçı, ayrı baş çeken. 3. Mankafa. 4. Beceriksiz.
yoğun
Tembel
yoğun
< ET yogun: tembel; kalın; kaba. || yoğun adam: tembel adam
yoğun İng. dense
Özgül ağırlığı yüksek olan.
yoğun İng. dense
Bulunduğu evrede, birim oylumda görece kütle niceliği daha yüksek olan.
yoğun İng. dense
Birim hacim kütlesinin bağıl olarak daha yüksek olması.
yoğun İng. dense
Yüksek yoğunluk özelliği gösteren.
yoğun Osm. kesif
(fizik)
yoğun İng. dense
1. genel uygulayım: a. Kalın, sıkı. b. Oylumuna göre ağırlığı çok olan. 2. fizik, kimya: Yoğunluğu yüksek olan.
yoğun, (yovun)
1. Çapta kalın. 2. Sesçe kalın. 3. İri, büyük. 4. Kalınlık. 5. Kaba, sert, şedit. 6. İşe yaramaz. 7. Derinlikçe kalın.
Yoğun Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Oylumuna oranla ağırlığı çok olan. 2. Dolu, sık. 3. Kalabalık. 4. İri, kaba, kalın.
Yoğun
Diyarbakır ili, Yoğun bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
yoğun için benzer kelimeler
yoğun, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
y harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'y', 'o', 'ğ', 'u', 'n', şeklindedir.
yoğun kelimesinin tersten yazılışı nuğoy diziliminde gösterilir.