abanmak
(-e) 1. Eğilerek bir şeyin, bir kimsenin üzerine kapanmak: Efendi, sen de ne üstüme abanıyorsun? -B. Felek. 2. Bir yere veya bir kimseye yaslanmak, dayanmak: Baba, 'ya Allah' nidası ile yerinden zorla, oğluna abanarak kalktı. -R. H. Karay. 3. argo Birine yük olarak onun sırtından geçinmeye çalışmak. 4. argo Bir şeyin veya bir kimsenin üzerine çöküp çullanmak: İki herif zavallıya abanıyorlar. -A. Rasim. 5. sp. Boksta karşılaşma sırasında rakibine yaslanmak. 6. sp. Futbolda topa olanca gücüyle vurmak.
abanmak
Çocuk emeklemek, emekliyerek yürümeğe başlamak.
abanmak
1. Yüzüstü düşmek. 2. Yüzüstü yere uzanıp yatmak. 3. bk. abalamak (I)-1. 4. Sarkmak, eğilmek: Pencereden abanma.
abanmak
Rica, minnet etmek.
abanmak
Birinin sırtından geçinmek, geçimini başkasına yüklemek, sığınmak, yük olmak: O, dayısına abandı artık.
abanmak
Yola koyulmak.
abanmak, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
a harfi ile başlar, k harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'a', 'b', 'a', 'n', 'm', 'a', 'k', şeklindedir.
abanmak kelimesinin tersten yazılışı kamnaba diziliminde gösterilir.