arka

a. 1. Bir şeyin temel tutulan yüzünün tam ters yanı, ön karşıtı: “Evin arkasında dekorlar boyarlardı.” -A. Ağaoğlu. 2. Bir şeyin sırt durumunda olan yüzeyi: Çocuğun arkası ağrıyormuş. 3. Geri kalan bölüm: Masalın arkası. Yazının arkası. 4. Art, peş. 5. Otururken sırtın dayandığı yer: “Otomobile bindiğimiz zaman başını arkaya yaslamış, gözlerini yummuştu.” -T. Buğra. 6. İnsanın vücudu, bedeni: “Arkasında beli kemerli, dar, şık bir pardösü vardı.” -R. H. Karay. 7. sf. Arkada olan, arkada bulunan. 8. mec. Kayıran, destekleyen: “Memur olmak için büyük bir arka gerek.” -H. R. Gürpınar. 9. mec. Geçmiş, geride kalmış zaman: “Bütün gözler arkaya, maziye çevrilmişti.” -Y. K. Beyatlı.

Sırta alınan yük: Benim arkayı iyi sarmamışsınız.

Köy evlerinin bahçeye bakan yönündeki dar balkon.

Kabak, hıyar gibi bitkilerin kol salması için tarlada boş bırakılan yer: Kabağın arkasını güzel çapala.

Arka, peş

Bir organizmanın arka kısmı; bir organ veya yapının arka kısmı. Posteriyor, art.

Vücudun ortasından geçen çizginin sırt tarafında gösterdiği yön ve sırt yüzeyi.

(biyoloji)

Zahîr, hâmi, yardımcı.

arka için benzer kelimeler

arka, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, a harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'a', 'r', 'k', 'a', şeklindedir.
arka kelimesinin tersten yazılışı akra diziliminde gösterilir.