damga
a. 1. Bir şeyin üzerine bir nişan, bir işaret basmaya yarayan araç. 2. Bu araçla basılan nişan, işaret. 3. mec. Bir kimsenin adını kötüye çıkaran, yüz kızartıcı durum: Orada da haksız damgalar altında kalırsan ne olacak? -A. Gündüz. 4. Bir şeyin kime, hangi çağa ait olduğunu gösteren belirgin iz, işaret, nitelik.
damga İng. character
Verinin düzenlenmesi, denetlenmesi ya da gösterimi için kullanılan ve üzerinde uzlaşıma varılmış öğeler kümesinin bir üyesi. Yazaçları, sayıları, noktalama imlerini ya da başka simgeleri belirten damgalar, genellikle, veri ortamları üzerinde fiziksel durumlar ya da bitişken çizgiciklerin birbirlerinden değişik birleşimleriyle biçimlenirler.
damga İng. character
damga İng. index (pl. indexes, indices)
1. Bir kümenin öğelerini belirlemek, sıralamak ya da birbirlerinden ayırt etmek amacıyla öğelerin üst ya da alt köşelerine konulan imlerden her biri. 2. Bir küme üzerindeki yapıyı belirlemek amacıyla bir ilintiden çıkarılan sayı. 3. G öbeğinin bir H altöbeği için, G/H sol ya da HG sağ eşkümeler uzayının sayal sayısı. Simgesi : (G:H)
damga İng. brand
Sarmalaç üzerine malın özelliğini göstermek amacıyla ve kızgın bir demirle vurulan im.
I) Semerlerin arkasındaki renkli keçe süs. (*Yalvaç -Isparta)II) 1. Çeç damga mühürü. (Akçaşar *Yalvaç (-Isparta) 2. Yapıcılarını belirtmek için keser, kazma vb. başlarına vurulan hayvan biçimli damga. (*Yalvaç -Isparta)damga için benzer kelimeler
damga, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
d harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'd', 'a', 'm', 'g', 'a', şeklindedir.
damga kelimesinin tersten yazılışı agmad diziliminde gösterilir.