deyiş

a. 1. Deme, söyleme işi: “Peki deyişleri de akılları yattığı için değil, korkuları ağır bastığı için oldu.” -T. Buğra. 2. Söyleme biçimi, anlatım biçimi, üslup. 3. Bir kimsenin bir konuyla ilgili anlattıkları, ifade. 4. ed. Halk şiiri, halk türküsü: “Karacaoğlan'ı okudukça deyişin önemini daha iyi anlarız.” -N. Ataç. 5. müz. Semahla birlikte yalnızca bağlama eşliğinde ağır tempoda söylenen bir tür beste.

1. Mâni, destan, ağıt, şiir, mısra, şarkı, türkü, gazel. 2. Beste, makam: Her âşığın kendine göre bir deyişi vardır. 3. Halk şairlerinin karşılıklı mâni, türkü söylemeleri. 4. Söz, kelime: Dersimin bir deyişini bile öğrenemedim.

Değiş tokuş.

Sinema/TV. Bir sinemacının, televizyoncunun kendine özgü anlatım yollarının, kişisel tutum, görüş ve duyuşunun oluşturduğu özellik.

bk. şiir.

Bir anlam taşıyan sözlü ya da yazılı bildirim.

Deyiş, türkü söyleme, koşuk söyleme; çoğunlukla, halk türküsü, halk koşuğu; Alevî -Bektaşîlerce yüksek anlamlı koşuk. Eskiden de kullanılmıştır: Hem men çağır içermin hem men teyiş bilürmen (Mevlâna Celâlüddin-i Rumî)

Söz

deyiş için benzer kelimeler

deyiş, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca, d harfi ile başlar, ş harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'd', 'e', 'y', 'i', 'ş', şeklindedir.
deyiş kelimesinin tersten yazılışı şiyed diziliminde gösterilir.