emir

emir, -mri Ar. emr

a. 1. Buyruk, komut, talimat, ferman. 2. İstek: “İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 3. bit. b. Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm.

emir

Gökkuşağı.

emir

Araba ya da kağnı tekerinin ortasından geçen silindir şeklindeki demir parçası.

emir

Siyahımtrak yeşil, neftî.

emir

1. Kalaysız kaptaki yağ, yoğurt gibi şeylerin yeşil küfü. 2. Sirkenin bozulmuşu: Turşu küpünün yanına abdestsiz varma, emir olur.

emir

Siyah haşhaş.

< Ar. emr) emir

emir

Emir, buyruk

emir

bk. emir kipi.

emir İng. order

Borsada taşınır değer alıp satmak amacıyla aracılara yazılı ya da sözlü biçimde yapılan bildirim.

emîr Ar. em³r

a. (emi:r) Araplarda ve bazı Müslüman ülkelerde bir kavim, şehir veya ülkenin başı.

Emir Köken: Ar.

Cinsiyet: Erkek 1. Buyruk, komut. 2. Bir kavim, aşiret veya ülkenin başı. 3. Prens, şehzade.

---

emir için benzer kelimeler

---

emir, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, e harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'e', 'm', 'i', 'r', şeklindedir.
emir kelimesinin tersten yazılışı rime diziliminde gösterilir.