emir

a. 1. Buyruk, komut, talimat, ferman. 2. İstek: “İkide birde dönüp benden bir emrim olup olmadığını soruyordu.” -Y. K. Karaosmanoğlu. 3. bit. b. Orta Anadolu'da şarap yapımı için üretilen, orta kalın kabuklu, beyaz renkli, kısa ve karışık budanan bir tür üzüm.

Gökkuşağı.

Araba ya da kağnı tekerinin ortasından geçen silindir şeklindeki demir parçası.

Siyahımtrak yeşil, neftî.

1. Kalaysız kaptaki yağ, yoğurt gibi şeylerin yeşil küfü. 2. Sirkenin bozulmuşu: Turşu küpünün yanına abdestsiz varma, emir olur.

Siyah haşhaş.

Emir, buyruk

bk. emir kipi.

Borsada taşınır değer alıp satmak amacıyla aracılara yazılı ya da sözlü biçimde yapılan bildirim.

a. (emi:r) Araplarda ve bazı Müslüman ülkelerde bir kavim, şehir veya ülkenin başı.

Cinsiyet: Erkek 1. Buyruk, komut. 2. Bir kavim, aşiret veya ülkenin başı. 3. Prens, şehzade.

emir için benzer kelimeler

emir, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, e harfi ile başlar, r harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'e', 'm', 'i', 'r', şeklindedir.
emir kelimesinin tersten yazılışı rime diziliminde gösterilir.