iskelet
a. 1. İnsan ve hayvan bedeninin kemik çatısı, teşrih: Çenesinin, başının bütün iskeleti peksimeti çiğnedikçe daha açık olarak meydana çıkıyordu. -H. E. Adıvar. 2. Yumuşak bölümleri dökülmüş, ölü bir vücudun kemiklerinin bütünü. 3. mec. Bir şeyi oluşturan temel çatı: Yanımızdaki genç, yolun ötesinde bir bina iskeleti gösterdi. -F. R. Atay. 4. mec. Bir eserin genel planı: Bir romanın iskeleti. 5. sf. mec. Çok zayıf. 6. sf. mec. Kuru, çıplak: Yürüdük, yürüdük, yaprakları düşmüş iskelet bir ormanın içine geldik. -Ö. Seyfettin.
iskelet
Hayvana yük yüklerken fileyi ve urganı tutturmak için semerin arkasına çakılan yarım halka biçimindeki yassı demir.
iskelet İng. skeleton
Bir hayvanın destek görevi olan ve vücudu korumaya yarayan sert parçasının tümü; omurgalı hayvanların iç organlarını koruyan ve destekleyen kemik ve az çok kıkırdaklı bir çatı yapısı.
iskelet
bk. çatı
iskelet Fr. armature
(Heykel) 1. Heykel yapımında kilin içine konulan, tel ve demirden yapılmış, betiye uygun çatkı.
iskelet Osm. kadîd
(biyoloji, zooloji)
iskelet İng. skeleton
Omurgalı hayvanların iç organlarını koruyan ve destekleyen kemik ve az çok kıkırdaklı bir çatı yapısı.
iskelet İng. skeleton
(Yun. skeletos=sert): Geniş anlamda herhangi bir hayvanın, destek görevi olan ve vücudu korumaya yarayan sert parçasının tümü; omurgalı hayvanların iç organları koruyan ve destekleyen kemik ve azçok kıkırdaklı bir çatı yapısı.
iskelet için benzer kelimeler
iskelet, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
i harfi ile başlar, t harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'i', 's', 'k', 'e', 'l', 'e', 't', şeklindedir.
iskelet kelimesinin tersten yazılışı teleksi diziliminde gösterilir.