kaba

sf. 1. Özensiz, gelişigüzel yapılmış, zevksiz, sakil, ince karşıtı: “Cebinden kaba fil dişi saplı bir de çakı çıkardı.” -Ö. Seyfettin. 2. Taneleri iri: Kaba çakıl. 3. Terbiyesiz, görgüsü kıt, nezaketsiz (kimse): “Kaba, hantal, şivesiz bir sürü adamlar kafesinin önüne toplanırlar.” -R. H. Karay. 4. Hafif olduğu hâlde kalın veya hacimli: “Kaba bir yün döşekle temiz bir şilte, yastık yorgan buldum.” -H. R. Gürpınar. 5. a. Kuyruk sokumunun her iki yanındaki şişkin yer. 6. mec. Terbiyeye, inceliğe aykırı, çirkin, kötü: “Çocuklardan biri ağzından çok fena, çok kaba bir şey kaçırdı.” -O. C. Kaygılı.

Mağara.

1. Dövülmek için harman yerinde koni biçiminde yığılan tahıl. 2. Ebegümeci.

Kaplıca.

Toplu ve güçsüz kimse.

Koyunlara takılan büyük, yuvarlak çan.

Ebegümeci.

Kabe

Büyük, iri, kocaman

kaba için benzer kelimeler

kaba, 4 karakter ile yazılır. Ayrıca, k harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise, 'k', 'a', 'b', 'a', şeklindedir.
kaba kelimesinin tersten yazılışı abak diziliminde gösterilir.