kapkara
sf. (ka'pkara) 1. Çok kara, her yanı kara, simsiyah: Düşündükçe kapkara, korkunç bir hayalet gözlerimi kapladı, başımın içi alev alev yandı. -E. İ. Benice. 2. zf. Her yanı karalara bürünmüş bir biçimde: Dağlar kül rengi bir aydınlığın içinde kapkara yükseliyorlardı. -T. Buğra. 3. mec. Sıkıntılı, zor: Nerede kaldı bunlar? Sel olup aktılar mı? / Kapkara bir günümde beni bıraktılar mı? -F. N. Çamlıbel.
kapkara, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, a harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'a', 'p', 'k', 'a', 'r', 'a', şeklindedir.
kapkara kelimesinin tersten yazılışı arakpak diziliminde gösterilir.