köken
a. 1. Bir şeyin çıktığı, dayandığı temel, biçim, neden veya yer, menşe: Yazının kökeni resimdir. 2. Soy, asıl. 3. tic. Bir malın üretildiği veya yapıldığı, alındığı, getirildiği yer, menşe, orijin. 4. hlk. Kavun, karpuz, kabak vb. bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 5. esk. Tulumbacı hortumlarının uç kısmındaki sarı maden sap.
köken Fr. Origine
köken
1. Kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 2. Ağaç ya da ot kökü. 3. Fide. 4. Sebze. 5. Çalı.
köken
Soy, asıl, ata.
köken
Hayvan bağlanan küçük kazık.
köken
Bir ucu koyun ya da keçinin ayağına diğer ucu kazığa bağlanan kısa ip.
köken
Kalın kıldan ağaç üstüne yapılmış bir çeşit tuzak.
köken
Dip koçan.
köken
1. Kök: Birkaç köken zerdali fidanım var. 2. Hayvan bağlanan kazık.
köken İng. origin
köken Fr. radical
Kök görevinde olduğu halde daha yalın bir şekle, yani gerçek köke doğru sadeleştirilebilen kelime veya kelime parçası. Köken bir veya iki kuruluş eki almış bulunduğuna göre BİRİNCİL ve İKİNCİ (Primaire, secondaire) diye vasıflanır.
köken İng. origin
Bir cismin ya da varlığın doğduğu ya da çıktığı yer. Güneş dizgesinin kökeni büyük bir gaz bulutuydu.
köken İng. origin
Herhangi bir malın üretildiği ya da dışsatımının yapıldığı yer.
köken İng. origin
Bir malın üretildiği ya da yapıldığı, alındığı, getirildiği yer.
köken
Kavun, karpuz, kabak gibi yere yatan bitkilerin kökünden çıkan dal
Köken Köken: T.
Cinsiyet: Erkek 1. Bir şeyin çıktığı dayandığı temel, biçim, neden veya yer. 2. Kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 3. Soy, asıl, ata.
köken için benzer kelimeler
köken, 5 karakter ile yazılır. Ayrıca,
k harfi ile başlar, n harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'k', 'ö', 'k', 'e', 'n', şeklindedir.
köken kelimesinin tersten yazılışı nekök diziliminde gösterilir.