normal
a. 1. Aşırılığı, eksikliği ve taşkınlığı olmama, ortalama durum. 2. mat. Bir eğrinin bir teğetine değme noktasından çizilen dikme. 3. sf. Kurala uygun, alışılagelen, olağan, düzgülü, aşırılığı olmayan, uygun: Atatürk'ün normal zamanlarda insana okşamak arzusu veren ipek gibi saçları birdenbire yelelenirdi. -Y. K. Karaosmanoğlu.
normal İng. normal
1. Dik. 2. Bir doğru ya da düzleme dik olan bir doğru ya da düzlem. 3. Düzlemsel bir eğrinin bir P noktasından geçen, eğrinin P noktasındaki teğetine dik olan doğru. (Üç boyutlu eğriler için bk. asli normal, bmormal). 4. Bir yüzeyin bir P noktasından geçen, yüzeyin P noktasındaki teğet düzlemine dik olan doğru. f(x,y,z) = c şeklindeki bir yüzey için normalin yönü f'nin gradientidir. 5. Bir normalya paralel olan vektör. (...)
normal Osm. nâzım
(matematik)
normal, doğal Osm. tabiî
(biyoloji, fizik)
normal için benzer kelimeler
normal, 6 karakter ile yazılır. Ayrıca,
n harfi ile başlar, l harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'n', 'o', 'r', 'm', 'a', 'l', şeklindedir.
normal kelimesinin tersten yazılışı lamron diziliminde gösterilir.