osmanlı
1. Görmüş geçirmiş. 2. Düşündüğünü çekinmeden söyleyen.
osmanlı
İki erkek bir kadınla oynanan halk oyunu.
Osmanlı
öz. a. 1. XIII. yüzyılda Osman Gazi tarafından Anadolu'da kurulan ve Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra dağılan büyük Türk imparatorluğunun uyrukları: O, eski defterleri çoktan kapatmış, Osmanlıya kucağını açmıştı. -T. Buğra. 2. sf. mec. Düşündüğünü çekinmeden, açıkça söyleyen, bulunduğu toplulukta yetki sahibi olan: Benim bildiğim Osmanlı kadınlar dobra dobradır. -N. Cumalı.
Osmanlı
Edirne ili, Havsa ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
Kocaeli ili, Körfez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
Sakarya ili, Kaynarca ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
Tekirdağ ili, Banarlı bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
Tekirdağ ili, Beyazköy bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
Van ili, Çaldıran ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
Zonguldak ili, Alaplı ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
Zonguldak ili, Beycuma bucağına bağlı bir yerleşim birimi.
Osmanlı
1. I. Osman'ın Anadolu'da kurup sonradan Asya, Avrupa ve Afrika kıtaları üzerine yayılarak büyük bir imparatorluk haline gelen Türk devletinin adı. 2. Osmanlı devleti uyruğu. 3. Vezir dairelerinde hizmet gören ağalara verilen ad. bk. zobu, ağam çırağı.
osmanlı için benzer kelimeler
osmanlı, 7 karakter ile yazılır. Ayrıca,
o harfi ile başlar, ı harfi ile biter. Tüm karakter dağılımı ise,
'o', 's', 'm', 'a', 'n', 'l', 'ı', şeklindedir.
osmanlı kelimesinin tersten yazılışı ılnamso diziliminde gösterilir.